บทที่ 55 ตอนที่ 55

ผมกลืนน้ำลายคงคอ นึกว่าน้ำลายของตัวเองเป็นก้อนกรวด กลืนแทบไม่ลง เหนียวหนืดยิ่งกว่าตังเม ผมพุ่งใบหน้าเข้าไปไซ้ซอกคอระหงด้วยความรีบเร่ง

เสียงประตูเปิดดังแอ๊ด ผมกับพี่ขิงยังโรมรันกันอย่างเมามัน เสื้อพี่ขิงหลุดลุ่ย จนเห็นเนื้อหนังแสนหวาน

“เป็ดไปกินหมูกระทะกัน” ฝ่ามือใครไม่รู้ตบไหล่ผมป๊าบ ร่างผมสะดุ้ง ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ