บทที่ 59 ตอนที่ 59

ตุบ !! ร่างเพรียวหล่นตุบตกลงพื้น เสียงไม่เบา ถ้ามีสติคงเจ็บน่าดู

“มาๆ เจ๊” ผมทนไม่ไหวจึงต้องอุ้มให้กลับขึ้นมานอนบนเตียง “เวร...แบบนี้จะทิ้งไว้คนเดียวได้ยังไง” นอกจากตกเตียง ไม่ตกบ้านไปตายหรอกหรือไร

สุดท้ายผมก็ไม่มีความสามารถในการทิ้งเจ๊เมรีไปได้จริงๆ เช็ดหน้าเช็ดตา เผื่อเจ๊จะมีสติ จังหวะที่ผมใช้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ