บทที่ 92 ฉันมีแผน

เมื่อออกจากวิลล่า ในที่สุดนาโอมิก็ผ่อนลมหายใจที่กลั้นไว้เนิ่นนานออกมา

เธอไม่ได้ไปที่ออฟฟิศ แต่ตรงไปยังอพาร์ตเมนต์หรูของซิดนีย์เพื่อไปหาลอว์เรนซ์

ทันทีที่เห็นหน้าเธอ ลอว์เรนซ์ก็โผเข้ากอดเธอแน่นจนแทบหายใจไม่ออก น้ำมูกน้ำตาของเขาเปรอะเปื้อนจนเสื้อเบลาส์ของเธอชุ่มโชก

“นาโอมิ เธอน่าสงสารจริงๆ” เขาพูดเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ