Bölüm 177

Damon:

Güneş doğmadan önce uyandım, ışık ufukta zar zor bir vaat gibiydi. Ama hareket etmedim.

Hareket etmek istemedim. Kalkacak gücüm bile yoktu.

Çünkü o hala kollarımda uyuyordu. Hala bana ve yanımda hissettiği huzura teslim oluyordu.

Sienna’nın başı göğsümdeydi, kolu karnımın üzerinde duruyor...

Giriş yapın ve okumaya devam edin