22 Biraz Çılgın 1

Odanın sessizliği boğucuydu. Hava almam gerekiyordu. Umutsuzluk boğazımı sıkarken ayağa kalktım, onun boxerlarını ve bir gömleğini giydim—elimin altında en kolay ulaşabileceğim şeylerdi ve nasıl dağınık göründüğümü umursamıyordum. Kaçmam gerekiyordu, sadece birkaç dakika bile olsa.

Koridora adım at...

Giriş yapın ve okumaya devam edin