Bölüm 42

Alçak bir hırlama. "Neden lan olmasın?"

Dudaklarımı büzdüm, gözlerimi kıstım. Bir ayağımı diğerinin üzerine attım ve tembel bir meydan okuma havasıyla masaya yaslandım. Hareketlerim pürüzsüz ve rahattı—ama bu bir maskeydi.

Mavi gözler, içlerinde erimiş altın lekeleriyle benimkilere kilitlendi. Ban...

Giriş yapın ve okumaya devam edin