BÖLÜM 171

AMARA

İçimden dışıma doğru yanıyordum.

Acı, kemiklerimi vahşi ve acımasız bir güçle bükerek ve yeniden şekillendirerek içimden geçiyordu. Çığlıklarım artık sadece boğuk hırıltılardı—yarı insan, yarı kurt—bedenim bana ihanet ederken, solgun ay ışığı altında çözülüyor ve yeniden şekilleniyordu.

...

Giriş yapın ve okumaya devam edin