84- Çünkü Manuel Veya Namlu İle Gelmiyorlar

OZ

Kütüphaneden çıktığımızda, Kacia sessizdi. Bu, birine patlamadan önceki keskin ve kırılgan sessizlik değildi, daha çok düşünceli bir sessizlikti. Omuzları her zamankinden daha gevşek, adımları yavaş ama kararlıydı. Ne düşündüğünü sormadım. Buna gerek yoktu. Sanırım... Memnun. Ya da ona yakın....

Giriş yapın ve okumaya devam edin