BÖLÜM YETMİŞ

Alex.

Çocuklar Elisabeth ile birlikte ayrılıyor ve ben hastanenin bekleme odasında kalıyorum. O lanet olası sandalyede oturmaktan sırtım gerçekten ağrıyor, bazı kadınlar yanımdan geçip bana arzulayarak bakıyorlar. Evet, eğer bağlı olmasaydım, bu bakışları sevebilirdim. Ancak, bazen böyle bakıldıkla...

Giriş yapın ve okumaya devam edin