29. “Bana dokunma.”

Kitabıma dalmış bir haldeyim, neredeyse zamanın nasıl geçtiğini unutmuşum, kapı aniden açılınca yerimden sıçrıyorum. Christopher kapıyı arkasından büyük bir gürültüyle kapatıyor, ama ben sadece gözlerimi tekrar kitaba çevirip ona odaklanıyormuş gibi yapıyorum.

Komik, değil mi... Şimdi sayfaları çe...

Giriş yapın ve okumaya devam edin