Desired by Alpha Triplets

Desired by Alpha Triplets

Lily Bronte · Tamamlandı · 227.8k Kelime

335
Popüler
1.4k
Görüntülenme
100
Eklendi
Paylaş:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Giriş

"On your knees," Lucius said, his voice a quiet command.

Samuel's cock was in front of me now, flushed and leaking at the tip. I wrapped my hand around it, feeling its heat, the way it twitched under my touch. I stroked him once, twice, then leaned forward and took him into my mouth. He groaned, his hips jerking as I swirled my tongue around the head, tasting the bitter-salt of him.

Behind me, Edward knelt, his hands spreading my thighs wider. I felt the blunt pressure of his cock against my entrance, slick with my own wetness, and then he pushed in—slowly at first, letting me feel every inch as he filled me.

I'm Katherine, a unique being with werewolf, vampire, witch, and elf bloodlines. It's a burden and a blessing, one that sets me apart from the rest of the world.​

The Alpha triplets — Samuel, Edward, and Lucius — strong, captivating, and undeniably linked to me — are my fated mates. From the moment our paths crossed, I felt a connection that defied explanation. I'm their protector. There are forces out there, dark and menacing, that would stop at nothing to harm them, and it's my solemn duty to keep them safe.​

However, their feelings seem to go beyond the simple bond of mates.

Will I be brave enough to face the unknown and follow my heart, or will I let fear and doubt consume me?

Bölüm 1

Katherine POV

The rain jacket clung to my shoulders, heavy with Maine’s relentless drizzle, as I perched on a jagged outcrop overlooking a fog-choked bay.

Mist curled like ghostly fingers through the water, weaving between dark pines that stood sentinel along the shore. I raised my camera, its lens capturing the wild, untamed harmony of forest and ocean—a fleeting moment of beauty in a place I’d rather forget. Here, on this rugged cliff, Maine was almost tolerable.

Almost.

The scene could’ve graced a travel brochure, far removed from the gritty reality of Portland’s outskirts where I was trapped. I glanced at my watch, and my stomach twisted. Shit. School. Time had slipped away, and the thought of facing another day in that fluorescent-lit prison made my skin crawl.

One month in Portland, and I still despised every damp, bone-chilling second of it. Maine’s cold was a living thing, seeping through layers to gnaw at my core, so unlike the dry, sun-soaked heat of California that still lingered in my memories.

The three-day drive from the West Coast had been a nightmare etched into my soul: David, reeking of whiskey, sprawled across the backseat, his snores punctuated by slurred curses; Mom, her knuckles white on the steering wheel, her silence louder than any argument. No motels, just endless rest stops with flickering lights and the stench of stale coffee. I’d kept my eyes on the window, quietly falling in love with Oregon’s emerald forests and windswept coastlines, mentally marking trails I’d hike after graduation—assuming I survived that long.

At seventeen, I was a stranger to my own father.

Mom’s icy glares branded me a mistake, a living reminder of some unforgivable sin. David, her latest boyfriend, was worse—his hands wandered when we were alone, his breath hot with beer and malice. As a child, I’d naively believed being good could fix things, could make her love me. Now, I knew better. Goodness was a fairy tale, and I was no princess.

Fantasies of my father swooping in to save me had died years ago, buried under the weight of Mom’s contempt and David’s leers. My identity was a fractured puzzle, pieces missing or deliberately hidden. Mom—Mary, as she insisted I call her—never spoke of my origins, only spat that I was an “error.” David was just the latest in her revolving door of men, each worse than the last.

Friends were a luxury I wasn’t allowed. “They ask questions,” Mom would snap, her eyes narrowing as if she could see the secrets I carried. She didn’t know the full truth about me, only that I was “different.” That difference was my cage, keeping us in isolation, always moving, always hiding.

Descending the trail, the forest thinned, giving way to the first signs of civilization—sagging houses with peeling paint, their yards littered with rusted junk. The neighborhood grew rougher as I neared home, a twisted kind of comfort. A bad area meant Mom and David were likely still passed out, their hangovers a temporary shield.

Home was a decaying two-story on Portland’s East Side, its warped boards and chipped paint a perfect match for the rot inside. I slipped through the front door, the silence broken only by the creak of floorboards underfoot. Upstairs, I grabbed clean clothes and darted into the bathroom, showering in a frantic race against the house’s failing hot water. Three minutes, maybe four, before it turned ice-cold.

Dressed in a blue sweater, jeans, and boots, I opened the bathroom door—and froze. David loomed in the hallway, his bulk filling the space, the sour stench of beer rolling off him. Before I could slip past, he pulled me into a hug, his hands sliding down to grab my ass. “Careful with those high school boys,” he slurred, his grip tightening. My skin crawled, but I shoved him off, heart pounding, and snatched my bag from the floor. I didn’t look back as I bolted downstairs.

In the kitchen, I reached for an apple from the counter. The fridge door slammed shut, trapping my hand. Pain shot through my fingers as Mom’s voice hissed, “Useless.” Her eyes glinted with venom. “Find somewhere else to live.”

I bit back a retort, the sting in my hand nothing compared to the fire in my chest. Getting kicked out wasn’t an option—not yet. My mission required a cover, a facade of normalcy until my eighteenth birthday. “Sorry,” I muttered, forcing the word out. “Won’t happen again.”

“Get out,” she spat, turning away.

Anger surged, and with it, the familiar heat of my FIRE ability flickered at my fingertips. I clenched my fists, breathing deep to smother it. Not now. Not here.

The bus ride to school was a thirty-minute journey from the East Side’s decay, through downtown’s gleaming high-rises, to the polished neighborhoods near the school district.

Houses grew tidier, their lawns manicured, trees lining the streets like silent sentinels. I stepped off the bus and faced Portland Public High’s modern facade, its glass and steel a stark contrast to the chaos I’d left behind.

I inhaled deeply, my enhanced senses catching the faint, musky scent markers no ordinary human would notice. Werewolves. A dozen, maybe more. My trainers had warned me this school was a mixed population, but feeling their presence sent a chill down my spine.

The hallways buzzed with students, but I felt their eyes on me as I found my locker. Some glances were curious, others predatory, nostrils flaring as if they sensed something off. The wolf-born students knew I wasn’t one of them, but the wolfsbane injections I took weekly masked my true nature—a vital shield for my mission.

I arranged my books with practiced calm, organizing morning classes while scanning my surroundings. My trainers had drilled me for years: blend in, hide your abilities, stay invisible. This wasn’t my first infiltration. I’d faced deadlier enemies in darker places. Portland High was just another battlefield.

In the classroom, I chose a seat near the back, sinking into it as I pulled out my notebook. My pencil moved instinctively, sketching intricate swirls to channel the restless energy humming beneath my skin. A tingling in my fingertips warned me to stay in control. Not here. Not now. But I felt a stare boring into the back of my head, persistent and unnerving.

The teacher’s heels clicked on the linoleum as she entered. “Everyone, please take your seats,” she commanded, silencing the chatter.

I glanced up—and froze. Three boys, impossibly handsome, occupied the row in front of me. Their broad shoulders and perfect posture set them apart from the slouching teens around them. Power radiated from them, an aura that made the air feel heavier. Werewolves, no question. But not just any werewolves.

The Griffin Triplets.

Son Bölümler

Beğenebilirsiniz 😍

Gizli Sert Kadın

Gizli Sert Kadın

316.4k Görüntülenme · Tamamlandı · Sherry
"Herkes dışarı," dişlerimi sıkarak emrettim. "Şimdi."
"Jade, kontrol etmem lazım—" hemşire başladı.
"DIŞARI!" diye hırladım, öyle bir güçle ki, iki kadın kapıya doğru geri çekildi.
Bir zamanlar yeteneklerimi daha kontrol edilebilir bir versiyona dönüştürmek için beni uyuşturan Gölge Organizasyonu tarafından korkulan biri olarak, kısıtlamalarımdan kaçmış ve onların tüm tesisini havaya uçurmuştum, yakalananlarla birlikte ölmeye hazırdım.
Bunun yerine, okul revirinde, etrafımda tartışan kadınlarla uyandım, sesleri kafamı delip geçiyordu. Patlamam onları şok içinde dondurdu—belli ki böyle bir tepki beklemiyorlardı. Bir kadın çıkarken tehdit etti, "Eve geldiğinde bu tavrı konuşacağız."
Acı gerçek mi? Şişman, zayıf ve sözde aptal bir lise kızının bedeninde yeniden doğdum. Onun hayatı zorbalıklar ve işkencecilerle dolu, varlığını berbat etmişler.
Ama artık kiminle uğraştıklarını bilmiyorlar.
Dünyanın en ölümcül suikastçısı olarak kimsenin bana zorbalık yapmasına izin vererek hayatta kalmadım. Ve kesinlikle şimdi başlamayacağım.
Kaderin İplikleri

Kaderin İplikleri

176.6k Görüntülenme · Tamamlandı · Kit Bryan
Ben sıradan bir garsonum, ama insanların kaderini görebiliyorum, Shifterlar dahil.
Tüm çocuklar gibi, birkaç günlükken büyü için test edildim. Belirli bir soyağacım bilinmediği ve büyüm tanımlanamadığı için, sağ üst kolumun etrafına zarif bir dönen desenle işaretlendim.

Büyüm var, testlerin gösterdiği gibi, ama bilinen hiçbir büyü türüyle örtüşmedi.

Bir ejderha Shifter gibi ateş püskürtemem, ya da beni sinirlendiren insanlara cadılar gibi lanet yapamam. Bir Simyacı gibi iksir yapamam veya bir Succubus gibi insanları baştan çıkaramam. Sahip olduğum gücü küçümsemek istemiyorum, ilginç ve hepsi, ama gerçekten çok etkileyici değil ve çoğu zaman oldukça işe yaramaz. Özel büyü yeteneğim kader ipliklerini görebilmek.

Hayat benim için zaten yeterince sıkıcı ve aklıma hiç gelmeyen şey, eşimin kaba, kibirli bir bela olması. O bir Alfa ve arkadaşımın ikiz kardeşi.

“Ne yapıyorsun? Burası benim evim, içeri giremezsin!” Sesimi güçlü tutmaya çalışıyorum ama o dönüp altın gözleriyle bana baktığında geri çekiliyorum. Bana verdiği bakış kibirli ve alışkanlık gereği gözlerimi hemen yere indiriyorum. Sonra kendimi tekrar yukarı bakmaya zorluyorum. Yukarı baktığımı fark etmiyor çünkü zaten benden başka yöne bakmış durumda. Kaba davranıyor, korktuğumu göstermeyi reddediyorum, korktuğum halde. Etrafına bakınıyor ve oturacak tek yerin iki sandalyeli küçük masa olduğunu fark edince masayı işaret ediyor.

“Otur.” diye emrediyor. Ona dik dik bakıyorum. Kim oluyor da bana böyle emir veriyor? Bu kadar sinir bozucu biri nasıl benim ruh eşim olabilir? Belki hala uyuyorum. Kolumu çimdikliyorum ve acının sızısıyla gözlerim yaşarıyor.
Mafya'nın Yedek Gelini

Mafya'nın Yedek Gelini

183.9k Görüntülenme · Güncelleniyor · Western Rose
Aralarındaki mesafe kayboldu. Kadın, başını yana eğerek erkeğin dudaklarının çenesinden aşağıya doğru yavaşça izlediği yolu hissetti.

Daha fazlasını istiyordu.


Valentina De Luca, hiçbir zaman bir Caruso gelini olmak için doğmamıştı. Bu, kız kardeşi Alecia'nın rolüydü—ta ki Alecia, nişanlısıyla kaçıp, borç batağında bir aile ve geri alınamayacak bir anlaşma bırakana kadar. Şimdi, Valentina, Napoli'nin en tehlikeli adamıyla evlenmeye zorlanan kişi olarak rehin verilmişti.

Luca Caruso'nun, orijinal anlaşmanın bir parçası olmayan bir kadına ihtiyacı yoktu. Onun için Valentina, sadece vaat edilen şeyi geri almak için bir yedekten ibaretti. Ancak, Valentina göründüğü kadar kırılgan değildi. Ve hayatları birbirine karıştıkça, onu görmezden gelmek daha da zorlaşıyordu.

Her şey onun için iyi gitmeye başlar, ta ki kız kardeşi geri dönene kadar. Ve onunla birlikte, hepsini mahvedebilecek türden bir bela gelir.
Alfa ile Sözleşmeli Eş

Alfa ile Sözleşmeli Eş

179.8k Görüntülenme · Tamamlandı · CalebWhite
Mükemmel hayatım tek bir kalp atışıyla paramparça oldu.
William—yıkıcı derecede yakışıklı, zengin ve Delta olmaya yazgılı kurt adam nişanlım—sonsuzluğa kadar benim olmalıydı. Beş yıl birlikte olduktan sonra, koridorda yürüyüp sonsuza dek mutlu olmayı planlıyordum.
Bunun yerine, onu başka bir kadınla ve çocuklarıyla buldum.
Aldatılmış, işsiz ve babamın tıbbi faturaları altında boğulurken, hayal edebileceğimden daha sert bir şekilde dibe vurdum. Her şeyi kaybettiğimi düşündüğüm anda, kurtuluş hayatımda karşılaştığım en tehlikeli adamın formunda geldi.
Damien Sterling—Gümüş Ay Gölgesi Sürüsü'nün gelecekteki Alfa'sı ve Sterling Grubu'nun acımasız CEO'su—masasının üzerinden avcı zarafetiyle bir sözleşme kaydırdı.
“Bunu imzala, küçük ceylan, ve sana kalbinin arzuladığı her şeyi vereceğim. Zenginlik. Güç. İntikam. Ama şunu anla—kalemi kağıda koyduğun an, tamamen benim olacaksın. Bedenin, ruhun ve aradaki her şey.”
Kaçmalıydım. Bunun yerine adımı imzaladım ve kaderimi mühürledim.
Artık Alfa'ya aitim. Ve bana aşkın ne kadar vahşi olabileceğini göstermeye hazırlanıyor.
Kaçak Karımı Geri Kazanmak

Kaçak Karımı Geri Kazanmak

176.7k Görüntülenme · Tamamlandı · Marianna
Elini elbisemin altına kaydırdı, parmakları iç uyluğumda daireler çiziyordu. Kalçalarım ona doğru itildi, daha fazlasını istiyordum. Parmaklarıyla külotumun kenarını takip ederek beni kışkırttı, sonra parmaklarını altına kaydırdı, serin dokunuşu beni titretmişti.
“Elbisen çıkmak için yalvarıyor, Morgan,” diye kulağıma hırladı.
Boynumdan köprücük kemiğime kadar öpücükler kondurdu, eli yukarı doğru hareket ederken inlememe neden oluyordu. Dizlerim zayıfladı; zevk arttıkça omuzlarına tutundum.
Beni pencereye doğru bastırdı, arkamızda şehir ışıkları, bedeni benimkine sert bir şekilde yaslanmıştı.


Morgan Reynolds, Hollywood'un kraliyet ailesine evlenmenin ona aşk ve aidiyet getireceğini düşünmüştü. Bunun yerine, sadece bir piyon haline geldi—bedeni için kullanıldı, hayalleri görmezden gelindi.
Beş yıl sonra, hamile ve bıkmış bir halde, Morgan boşanma davası açtı. Hayatını geri istiyordu. Ancak güçlü kocası Alexander Reynolds, onu bırakmaya hazır değildi. Şimdi takıntılı bir şekilde, onu ne pahasına olursa olsun elinde tutmaya kararlı.
Morgan özgürlüğü için savaşırken, Alexander onu geri kazanmak için mücadele eder. Evlilikleri, güç, sırlar ve arzu dolu bir savaşa dönüşür—sevgi ve kontrol birbirine karışır.
Aldatmadan Sonra: Bir Milyarderin Kollarına Düşmek

Aldatmadan Sonra: Bir Milyarderin Kollarına Düşmek

175.7k Görüntülenme · Güncelleniyor · Louisa
İlk aşkımdan düğün yeminlerine kadar, George Capulet ve ben ayrılmazdık. Ama evliliğimizin yedinci yılında, sekreteriyle bir ilişkiye başladı.

Doğum günümde, onu tatile götürdü. Yıldönümümüzde, onu evimize getirdi ve yatağımızda onunla sevişti...

Kalbim kırılmıştı, onu boşanma belgelerini imzalaması için kandırdım.

George kaygısızdı, beni asla terk etmeyeceğime inanıyordu.

Aldatmaları, boşanma kesinleşene kadar devam etti. Belgeleri yüzüne fırlattım: "George Capulet, bu andan itibaren hayatımdan çık!"

Ancak o zaman gözlerinde panik belirdi ve kalmam için yalvardı.

O gece telefonum sürekli çaldı, ama cevaplayan ben değildim, yeni sevgilim Julian'dı.

"Bilmez misin," Julian telefonda gülerek, "eski sevgili dediğin ölü gibi sessiz olmalıdır?"

George dişlerini sıkarak öfkeyle: "Onu telefona ver!"

"Maalesef bu imkansız."

Julian, yanına sokulmuş uyuyan halime nazik bir öpücük kondurdu. "Yorgun, yeni uykuya daldı."
Lycan Prensinin Yavrusu

Lycan Prensinin Yavrusu

1.2m Görüntülenme · Güncelleniyor · chavontheauthor
"Küçük köpeğim, sen benimsin," diye hırladı Kylan boynuma doğru.
"Yakında bana yalvaracaksın. Ve o zaman geldiğinde—seni istediğim gibi kullanacağım ve sonra seni reddedeceğim."


Violet Hastings, Starlight Shifters Akademisi'nde birinci sınıfa başladığında, sadece iki şey istiyordu—annesi'nin mirasını onurlandırarak sürüsü için yetenekli bir şifacı olmak ve akademiyi kimsenin tuhaf göz rahatsızlığı nedeniyle ona ucube demeden bitirmek.

Ancak işler dramatik bir şekilde değişir, Kylan'ın, Lycan tahtının kibirli varisi ve tanıştıkları andan itibaren hayatını cehenneme çeviren kişinin, onun ruh eşi olduğunu keşfettiğinde.

Soğuk kişiliği ve zalim yollarıyla tanınan Kylan, bu durumdan hiç memnun değildir. Violet'i ruh eşi olarak kabul etmeyi reddeder, ama onu reddetmek de istemez. Bunun yerine, onu küçük köpeği olarak görür ve hayatını daha da zorlaştırmaya kararlıdır.

Kylan'ın eziyetleriyle başa çıkmak yetmezmiş gibi, Violet geçmişi hakkında her şeyi değiştiren sırları keşfetmeye başlar. Gerçekten nereden gelmektedir? Gözlerinin ardındaki sır nedir? Ve tüm hayatı bir yalan mıydı?
Yeniden Doğuş: Zirvedeki Yıldız Oyuncu

Yeniden Doğuş: Zirvedeki Yıldız Oyuncu

109.7k Görüntülenme · Güncelleniyor · Olivia
Ben bir yetimdim ve on iki yaşına geldiğimde, ailem beni buldu. Nihayet acılarımdan kurtulup bir evin sıcaklığını ve ebeveyn sevgisini yaşayabileceğimi düşündüm. Uyum sağlamak için ailemi memnun etmek ve onlara hizmet etmek için elimden geleni yaptım.
Ama asla beklemediğim şey, beni aramalarının sebebinin kemik iliğimi kullanmak istemeleri olduğunu öğrenmekti... Başka birini kurtarmak için!
Kalbim paramparça oldu. Ebeveynler nasıl bu kadar zalim olabilirdi?
Dünyaya olan inancımı yitirdim, balkondan düştüm ve öldüm.
Ama şaşırtıcı bir şekilde, yeniden doğdum!
Bu sefer, kendim için yaşayacaktım! Bana zarar verenler bedelini ödeyecekti!
Accardi

Accardi

110k Görüntülenme · Tamamlandı · Allison Franklin
Dudaklarını kulağına yaklaştırdı. "Bu bir bedeli olacak," diye fısıldadı ve dişleriyle kulak memesini çekti.
Dizleri titredi ve onun kalçasından tutuşu olmasa yere düşecekti. Ellerini başka bir yere koymak isterse diye dizini onun bacaklarının arasına soktu.
"Ne istiyorsun?" diye sordu.
Dudakları boynuna değdi ve dudaklarının verdiği zevk bacaklarının arasına indiğinde inledi.
"Adını," diye nefes verdi. "Gerçek adını."
"Bu neden önemli?" diye sordu, onun tahmininin doğru olduğunu ilk kez açığa çıkararak.
Onun köprücük kemiğine gülerek dokundu. "İçine tekrar girdiğimde hangi ismi haykıracağımı bilmem için."


Genevieve ödeyemeyeceği bir bahsi kaybeder. Bir uzlaşma olarak, rakibinin seçeceği herhangi bir erkeği o gece evine götürmeye ikna etmeyi kabul eder. Kız kardeşinin arkadaşı, barda yalnız oturan düşünceli adamı işaret ettiğinde fark etmediği şey, o adamın sadece bir geceyle yetinmeyeceğidir. Hayır, New York City'nin en büyük çetelerinden birinin lideri olan Matteo Accardi, tek gecelik ilişkilerle yetinmez. En azından onunla değil.
Takıntılı Üvey Kardeşimle Eşleşmek

Takıntılı Üvey Kardeşimle Eşleşmek

111.8k Görüntülenme · Tamamlandı · Velvet Desires
Uyarı!!!

Sadece ahlaki açıdan karmaşık, yavaş gelişen, sahiplenici, yasak, karanlık romantizmi seven olgun okuyucular için uygundur.

ALINTI

Her yerde kan. Titreyen eller.

"Hayır!" Gözlerim bulanıklaştı.

Onun cansız gözleri bana bakıyordu, kanı ayaklarımın altında birikiyordu. Sevdiğim adam—ölü.

Öldüren kişi, asla kaçamayacağım biri - üvey kardeşim.


Kasmine'nin hayatı başından beri hiç kendisine ait olmadı. Üvey kardeşi Kester, her hareketini kontrol eder ve izlerdi.

Başlangıçta her şey tatlı ve kardeşçe idi, ta ki bu saplantıya dönüşene kadar.

Kester Alfa'ydı ve onun sözü kanundu. Yakın arkadaş yok. Erkek arkadaş yok. Özgürlük yok.

Kasmine'nin tek tesellisi, her şeyi değiştirmesi gereken yirmi birinci doğum günüydü. Ruh eşini bulmayı, Kester'in iğrenç kontrolünden kaçmayı ve nihayet kendi hayatını yaşamayı hayal ediyordu. Ama kader onun için başka planlar yapmıştı.

Doğum gününün gecesinde, yalnızca sevdiği adamla eşleşmediği için hayal kırıklığına uğramakla kalmadı, aynı zamanda eşinin başka biri olduğunu öğrendi - İşkencecisi. Üvey kardeşi.

Hayatı boyunca ağabeyi olarak bildiği bir adamla eşleşmektense ölmeyi tercih ederdi. Onun olmasını sağlamak için her şeyi yapacak bir adam.

Ama aşk saplantıya, saplantı kana dönüştüğünde, bir kız ne kadar kaçabilir ki sonunda kaçacak başka bir yer olmadığını fark edene kadar?
Scarlett

Scarlett

133k Görüntülenme · Güncelleniyor · Karima Saad Usman
Kaçışın mümkün olmadığını biliyordum. Babamın günahları benim sonum olacaktı. O kötü bir adamdı, birçok kişi tarafından korkulan ve nefret edilen biriydi, ve şimdi öldüğünde, suçlarının ağırlığı tamamen benim üzerime düşmüştü. Yas tutmak ya da nefes almak için bile fırsatım olmamıştı—güneyden, bildiğim her şeyden beni sürükleyip götürdü Beta’sı.

Alfa olmam gerekiyordu. Bu benim doğuştan hakkımdı. Ama önemli değildi. Sürü benim için başka planlar yapmıştı, ve liderleri olmak bunlardan biri değildi. Babamın Beta’sı beni kuzey Alfalara teslim etti, babamdan en çok nefret eden adamlara. Ve o zaman en acımasız gerçeği öğrendim: Onlar benim eşlerimdi. Ama beni istemiyorlardı.

Uyarı: Bu ters harem türünde hafif karanlık bir romantizm olup, yoğun duygular ve kalbi zayıf olanlar için uygun olmayan temalar içermektedir. Kendi riskinizde okuyun.
Mafya'nın Vekil Gelini

Mafya'nın Vekil Gelini

75.7k Görüntülenme · Güncelleniyor · Kendra
Seni hamile bırakana kadar seninle sevişeceğim.
Ellerimi ve bacaklarımı yatağın dört köşesine bağladı ve gömlek kollarını yavaşça sıvadı.
Kamçısı vajinamın üzerinden kaydı.
Vajinamın ıslandığını hissettim, su bacaklarımdan aşağı damlıyordu.
Beni hafifçe kırbaçladı ve emir verdi: "Söyle bana. Ne istiyorsun?"


Bir gecelik ilişki yaşadığım adamın—aynı zamanda beni işten çıkaran adamın—korkutucu bir mafya patronu olan Damian Cavalieri olduğunu keşfettiğimde, iş işten geçmişti.
İşimi kaybettim, erkek arkadaşım tarafından ihanete uğradım ve kız kardeşimin tedavisi için gereken parayı kaybettim.
Tam çaresiz kaldığım anda, Damian bana bir teklif sundu: onun vekil gelini ol. O, tüm borçlarımı ödeyecekti.
Neden beni seçtiğini bilmiyordum, ama ona bir varis verdiğim sürece kız kardeşimin hayatını kurtarabileceğimi anladım.
Kabul ettim.
Sözleşme basitti—seks yok, duygular yok, sadece iş. Ama Damian kendi kurallarını kendi elleriyle bozdu.