Gidip onu getireyim.

Araba, bahçedeki şelale çeşmesinin köşesini dönerek ön verandaya yaklaştı.

Arabadan iner inmez arkadaşlarımı görünce anında nostalji ve biraz da suçluluk hissettim.

Richard ilk olarak bana geldi. “Geldiğin için teşekkür ederim.” El sıkıştık. Onu gözlemlemek için bir saniye ayırdım. Berbat görünüyo...

Giriş yapın ve okumaya devam edin