250. DÜĞÜN

ZALEY KORİDORUN SONUNDA BEKLİYORDU.

Gözleri mavi, keskin, fırtına gibi parlaktı; aynı anda hem keskin hem de kucaklayıcı bir maviydi. Koyu kahverengi saçları özenle geriye taranmıştı, ışığı yakalayıp bronzla dokunulmuş gibi parlıyordu. Tıraşlı yüzüyle güçlü çene hattı ortaya çıkmıştı ve bir kez olsu...

Giriş yapın ve okumaya devam edin