66.2

Christine hemen yanıma geliyor, kolumu tutarak Isabel'in odasından çıkmamıza fırsat vermeden durmaksızın konuşuyor. Ama söylediği tek bir kelimeyi bile duymuyorum.

Şu an tek umursadığım şey Isabel.

Arkamı dönüp ona baktığımda, kapının eşiğinde bir an duraklıyor ve gözlerimiz buluşuyor.

Kapıyı kapat...

Giriş yapın ve okumaya devam edin