127

Ava

Koş. Koş. Koş.

Düşünebildiğim tek şey buydu. Ama Theo'nun tutuşundan kurtulamıyordum. Başım dönüyordu ve sersemlemiştim, ama onunla yeterince mücadele etmiştim ki şırıngayı tam doz vermeden önce düşürmüştü. Yine de bir eli ağzımdaydı, diğer kolu boğazıma bastırıyordu. Topuğumu ayağına bastırar...

Giriş yapın ve okumaya devam edin