Bölüm 112

Tristan

Hayatımın ellerimden kayıp gittiğini hissedebiliyordum.

Ölümün yavaş ve nazik olabileceğini hayal etmiştim hep, ama bu hiç de öyle değildi.

Kemiklerime işleyen ve her zerre gücümü acımasızca çekip alan yakıcı, yırtıcı bir acıydı.

Göğsüm boşlukta gibiydi ve başım o kadar hafifti ki ya...

Giriş yapın ve okumaya devam edin