Bölüm 42

Finlay ve ben, verandasından bahçeye inen basamakta oturduk. Günün sıcağı yerini serin bir havaya bırakmıştı, dolunay bir hafta uzaktaydı ve dere sakin bir şekilde akıyordu. Yemek yerken konuşmadık. Birbirimizin yanında olmaya alışmıştık ve bu sessizlik rahattı.

"Doğum günün güzel geçti mi?" diye s...

Giriş yapın ve okumaya devam edin