145. Yaşlı ejderha

Lia

Sabahleyin, hepimiz otoparka geri döndük. Xaveria bizimleydi, kendi halinde, parmakları yanlarında titriyordu, sanki bir şey söylememek için kendini zor tutuyordu. Attığımız her adımda omzunun üzerinden bakıyordu, sanki bir canavarın çıkıp “Boo” diye bağırmasını bekliyordu.

Ona ne olduğunu sorma...

Giriş yapın ve okumaya devam edin