110

(Escarlet’in Bakış Açısı)

Ev boğucu geliyordu.

Her köşe başında Alex’in varlığını hissediyordum—izleyen, bekleyen, her zaman çok yakın. Ama onu görmezden gelmeyi tercih ettim.

Ona söyleyecek hiçbir şeyim yoktu.

Odamdaki pencerenin yanında oturuyordum, boş gözlerle dışarı bakıyordum. Elim içgüdüs...

Giriş yapın ve okumaya devam edin