Bölüm 172 - Babamın hayatına mal oldu. Önce Camila, şimdi de babamdı.

"Çok üzgünüm, Anne." Onun konuşmasını tamamlamasına izin vermeden, yanına varır varmaz onu kucakladım. Gözlerimin kenarlarında yanmaya başlayan bir his hissettim ve hemen kapattım, yüzümü omuzlarıma gömdüm. Gözlerimden yaşların düşmesini hiç sevmezdim. Ağlamayı hiç sevmezdim.

Cehennem, en son ne zam...

Giriş yapın ve okumaya devam edin