23

Ellerimi cüppeme sildim ve garip bir beklenti ve korku karışımı hissederek ön kapıya doğru yürüdüm. Kapı açılır açılmaz, olduğum yerde kaldım ve bir an için nefes almayı bile unuttum. İşte oradaydı, kapı aralığında duruyordu, baştan aşağı siyah giyinmişti. Yürüyen bir gölge gibiydi—karanlık, tehlike...

Giriş yapın ve okumaya devam edin