138

Deniz her sabah onu eski bir arkadaş gibi selamlıyordu; sessiz, sürekli ve biraz melankolik.

Yalda çıplak ayakla terasta duruyordu, ellerinin arasında buharı tüten bir papatya çayı bardağı vardı. Güneş yeni doğmaya başlamıştı, ışık gökyüzüne dalgalar halinde yayılıyordu. Villa, hatırladığı gibi ses...

Giriş yapın ve okumaya devam edin