142

Her şey bir öpücükle başladı.

Yavaş yavaş gelişen, yumuşak türden değildi bu. Aceleciydi. Dağınık. Dalga gibi üzerine çarpan, nefesini ve sahip olduğu son özdenetimi çalan türdendi.

Yalda tam olarak neyin tetiklediğini bilmiyordu, belki de Ioannis'in mutfakta ona bakış şekliydi, gözlerindeki nazik...

Giriş yapın ve okumaya devam edin