162

Sabah yavaşça odaya süzüldü, sanki onları rahatsız etmekten korkuyormuş gibi. Soluk güneş ışığı perdelerden süzülerek zemine ve yatağa zarif desenler çizdi. İlk Yalda uyandı, altın renkli ışığa karşı gözlerini kırpıştırarak. Vücudu hala hafif bir ağrıyla doluydu, ama bu iyi bir tür ağrıydı, yakınlık...

Giriş yapın ve okumaya devam edin