164

Ev sessizdi.

Bu huzurlu bir sessizlik değildi, kahkahadan, müzikten, aşktan sonra gelen türden değildi, boşluk doluydu. Kemiklere ve duvarlara toz gibi yerleşen türden. Yankılar kaybolduktan sonra bile uzun süre kalan türden.

Kimse onun adını çağırmıyordu. Koridordan gelen ayak sesleri yoktu. Çalı...

Giriş yapın ve okumaya devam edin