64

Red koridorda koşuyordu, topukları mermer zemine çarpıyor, soluğu düzensizdi. Soluna, sağına bakındı—lanet olsun, nereye gitti? Kalbi göğsünde hızla çarpıyordu. Sonra—onu yakaladı.

Bir anlık.

Sırtını.

Nico.

Koridorun sonundaki asansöre doğru ilerliyordu.

“Nico!” diye bağırdı.

Ama duymadı. Ya d...

Giriş yapın ve okumaya devam edin