Bölüm 149: Leyla POV

Güneş henüz ufuk çizgisinin üzerine çıkmamışken, Pazartesi sabahı gözlerim açılıyor. Odam hala mavi-gri gölgelerle örtülü. Ve bu sefer, uyandığımda bir sarsıntı yok. Göğsüme baskı yapan bir rüya kalıntısı da yok. Sadece sessizlik var. Ve huzur.

Işığın bulanık altın şeritler halinde jaluzilerden süz...

Giriş yapın ve okumaya devam edin