130. Acı tatlı gerçek

Önümdeki boş sandalyeye bakıyorum, uzun zamandır beklediğim sandalye ve hissettiğim tek şey yalnızlık. Bu sessizlik acımı daha da artırıyor ve geçen her saniye sonsuzluk gibi geliyor... küçük, soğuk bir sonsuzluk, beni sarıp sarmalayan.

Burada, Abraham'ın ofisinde, her şey sessiz ve mükemmel bir şek...

Giriş yapın ve okumaya devam edin