48. “Kıskanıyor muydun?”

Bütün yol boyunca gözlerimi camdan ayırmadım. Şehrin ışıkları önümde yanıp sönüyordu, bu da yoğun kalbime biraz huzur getiriyordu. Ama dürüst olmak gerekirse, kafam hâlâ karmakarışık.

Akşamın başında, Abraham Pollock'u göreceğimi düşündükçe sinirleniyordum. Ama şimdi, onun beyaz arabasında oturuyor...

Giriş yapın ve okumaya devam edin