Yalnız değilsin

Astrid'in Bakış Açısı

Boğuk bir çığlıkla uyandım, boğazımdan kopup gelen. Tüm vücudum yukarı fırladı, terden sırılsıklam olmuş çarşaflarım bana dolanmıştı. Göğsüm hızla inip kalkıyordu ve titreyen elimi yüzüme kaldırdığımda donup kaldım.

Avucuma kazınmıştı—öfkeli, kararmış ve hafifçe parlayan—Kara...

Giriş yapın ve okumaya devam edin