Kalanlar

Astrid'in Bakış Açısı

Nereye gittiğimi bilmiyordum.

Sadece yürüyordum.

Ellerim ceketimin ceplerine sokulmuş, omuzlarım üzerimdeki görünmez ağırlığa karşı büzülmüştü.

Taş koridorlar uzun ve boş uzanıyordu, dışarıdaki gökyüzü daha koyu gri tonlarına bürünüyordu.

Kendi kafamda o kadar kaybolmuştum ...

Giriş yapın ve okumaya devam edin