Sen boşsun

𝘈𝘴𝘵𝘳𝘪𝘥'in Bakış Açısı

Günleri saymayı bıraktım.

Başta denedim. Çatlak tırnağımla duvara görünmez çizgiler çizerken, her birini umut dolu bir fısıltıyla işaretledim. Ama altıncı ya da yedinci, belki onuncu, belki yirminci günden sonra bıraktım. Taş değişmedi. Sessizlik de.

Hapsedildiğim hücr...

Giriş yapın ve okumaya devam edin