İçi boş olan

Astrid’in Bakış Açısı

Gözlerime kişisel bir hesaplaşması varmış gibi panjurdan süzülen güneş ışığıyla uyandım. Gerçekten, güneşin biraz sakinleşmesi gerekiyordu.

Üzerimdeki battaniyeye daha sıkı sarılarak, huysuz bir yaşlı kedi gibi inledim. Belki yeterince uzun süre sarılı kalırsam, evren varlığı...

Giriş yapın ve okumaya devam edin