Yüz Kırk Dokuz

Sabah ışığı, perdelerin kenarından içeri süzüldü, yumuşak, gümüşi ve yavaş, sanki zemini okşayan parmaklar gibi. Ne bir alarm sesi ne de koridorda yankılanan ayak sesleriyle uyandım; yalnızca bir şeylerin değiştiğine dair ince bir hisle—sessiz ama tartışmasız.

Yanımdaki yastığa doğru doğruldum ve g...

Giriş yapın ve okumaya devam edin