Yüz Seksen

James'in dedesiyle akşam yemeği rahatlatıcı olmalıydı. Genellikle öyle olurdu.

Başından beri, bana sırtımda taşıdığım trajedi, fısıltılar, suçlamalarla bakmayan tek kişiydi yaşlı adam. Gözleri bana indiğinde yumuşar, bana hitap ettiğinde tonu her zaman daha nazik olurdu. Ama bu gece, zoraki bir gülü...

Giriş yapın ve okumaya devam edin