Yüz Seksen Altı

Ev, daha önce hiç olmadığı kadar sessizdi. Omzum ağrıyordu, ama göğsümdeki acının yanında hiçbir şeydi. Bu sadece yas değildi—bir çözülme, hayat ne kadar fırtınalı olursa olsun beni ayakta tutacağını bildiğim tek çıpanın kopmasıydı.

James, yürüyecek durumda olup olmadığımı sormadan beni yukarı taşıd...

Giriş yapın ve okumaya devam edin