Yüz Seksen Yedi

Oda karanlıktı, sadece başucundaki lambanın yumuşak parıltısı çarşaflara dökülüyordu. Başımı yatak başlığına dayamış oturuyordum, omzum askıda ağrıyordu ama beni tüketen yara değildi. Göğsümdeki boşluktu. İçimde bir ağırlık gibi oturan keder, beni içine çekiyor ve kurtulamayacağım bir sessizliğe göm...

Giriş yapın ve okumaya devam edin