İki Yüz Kırk Altı

Gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk şey tavan oldu—beyaz, steril ve inanılmaz derecede parlak. Yapay bir sessizlikle uğuldayarak bana evde olmadığımı hatırlatıyordu. Boğazım yanıyordu, vücudum ağrıyordu ve bir an için hala rüyada olduğumu, soğuk fayansların yanağımda olduğu o kabusta sıkışıp kaldığımı ...

Giriş yapın ve okumaya devam edin