İki Yüz Elli Bir

Bahçe benim sığınağım olmuştu.

Evin duvarları üzerime geldiğinde, yas göğsüme ağır bir yük gibi bastırdığında ve uyku gözlerimden kaçtığında, çitlerin ve güllerin sessizliğine sığınıyordum. Bu gece de farklı değildi. Sabah havası serindi, yaseminin hafif kokusu esintide dolanıyordu. Meşe ağacının al...

Giriş yapın ve okumaya devam edin