Üç Yüz Kırk Sekiz

O sabah daire her zamankinden daha sessizdi. Cecilia uyuyordu, küçük göğsünün hafifçe inip kalkışı neredeyse duyulmazdı. Uykusuz geçen bir gecenin ardından odamdan çıkmıştım, yorgunluğun ağırlığı omuzlarımda hissediliyordu. Kahve kokusu beni oturma odasına yönlendirdi, Jean Luc’u yerde bağdaş kurmuş...

Giriş yapın ve okumaya devam edin