BÖLÜM 225

ZION

Kutu hâlâ oradaydı.

Geniş açık.

Bize tekrar bakmamız için meydan okuyordu.

O lanet mermer göz—mavi, onun gözlerine ürkütücü bir şekilde benzer—parçalanmış dağınıklığın içinden bana bakıyormuş gibi parlıyordu.

Bu sadece rahatsız edici değildi—tam anlamıyla sapkıncaydı.

Ceset, artık ona...

Giriş yapın ve okumaya devam edin