BÖLÜM 249

DAMIEN

Yıpranmış deri koltuğun kenarına çöktüm, yanımdaki derin kesik her nabız atışında zonkluyordu.

Bazı yerlerde kan pıhtılaşmıştı, ama acı bana hayatta kalmanın ne kadar tehlikeli bir sınırda olduğunu hatırlatıyordu. Yaraya bastırdığım bez daha da sıkılaştı, ağzımda demir tadı, aklımda ola...

Giriş yapın ve okumaya devam edin