BÖLÜM 89

KIŞ

Yatağın çerçevesine yaslanarak yerde oturuyordum, kollarımı sıkıca dizlerimin etrafına sarmıştım.

Günün ağırlığı üzerime çökmüş, acımasız bir ağırlıkla bastırıyordu.

Gözyaşları yüzümden süzülüyordu ama neredeyse farkında değildim. Duvara bakıyordum, zihnim dönüp duruyor, her şeyi anlamaya...

Giriş yapın ve okumaya devam edin