⋆ Bölüm 171

Cillian’ın dudakları bileğimde hareketsizdi, yüzü solgun ve çökmüştü. Vücudu hiç kıpırdamıyordu. Nefesim kesildi, dişlerimi sıkarak fısıldadım, sesim çatladı.

"Lütfen, Cillian... lütfen... hala beni duyabiliyorsan. Beslenmelisin."

Bu şekilde sonsuz gibi gelen bir süre kaldım. İzledim. Bekledim. ...

Giriş yapın ve okumaya devam edin