Bir Zamanlar.

Arka kapı gıcırdayarak açıldığında hâlâ annemin kollarındaydım. Babam bahçeden içeri girdi, çizmeleri çamurlu, kolları sıvanmış, üzerine duman ve çam kokusu sinmişti. Bana bir baktı ve her zaman içimi ısıtan o derin, uğultulu gülümsemeyle gülümsedi.

"Bakın kim gelmiş," dedi, sırtıma sağlam bir şapla...

Giriş yapın ve okumaya devam edin