章節 31
唐杺看著蘇晔走到自己身邊乾脆地坐下,說不詫異是不可能的,他這樣的人,她實在是沒辦法想像他不拘小節到可以允許自己坐在路邊。
蘇晔的淺笑一直掛在唇角邊,見他看著自己,唐杺一時有些忐忑,走也不是,留也不是,突然之間,已經忘掉的所有如洪水般一湧而上,沖刷得大腦一片空白。
「良辰美景,碰見你在這裡賞夜景,真好!」唐杺噗嗤笑出聲,蘇晔笑意更深,既然笑出來了,想必是沒有那麼不安了吧!
突然想起自己無處可去,唐杺抿了抿唇,「蘇晔,可不可借你的身分證去開一個房間?」蘇晔沒有異樣的表情,好像一切都在預料之中一樣,唐杺倒是有些納悶了。
「你小小年紀還學會夜不歸宿了?」
「啊?小小年紀夜不歸宿?我今年二十三...
登入並繼續閱讀

章節
1. 章節 1
2. 章節 2
3. 章節 3
4. 章節 4
5. 章節 5
6. 章節 6

7. 章節 7

8. 章節 8

9. 章節 9

10. 章節 10

11. 章節 11

12. 章節 12

13. 章節 13

14. 章節 14

15. 章節 15

16. 章節 16

17. 章節 17

18. 章節 18

19. 章節 19

20. 章節 20

21. 章節 21

22. 章節 22

23. 章節 23

24. 章節 24

25. 章節 25

26. 章節 26

27. 章節 27

28. 章節 28

29. 章節 29

30. 章節 30

31. 章節 31

32. 章節 32

33. 章節 33

34. 章節 34

35. 章節 35

36. 章節 36

37. 章節 37

38. 章節 38

39. 章節 39

40. 章節 40

41. 章節 41

42. 章節 42

43. 章節 43

44. 章節 44

45. 章節 45

46. 章節 46

47. 章節 47

48. 章節 48

49. 章節 49

50. 章節 50

51. 章節 51

52. 章節 52

53. 章節 53

54. 章節 54

55. 章節 55

56. 章節 56

57. 章節 57

58. 章節 58

59. 章節 59

60. 章節 60

61. 章節 61

62. 章節 62

63. 章節 63

64. 章節 64

65. 章節 65

66. 章節 66

67. 章節 67

68. 章節 68

69. 章節 69

70. 章節 70

71. 章節 71

72. 章節 72

73. 章節 73

74. 章節 74

75. 章節 75

76. 章節 76

77. 章節 77

78. 章節 78

79. 章節 79

80. 章節 80

81. 章節 81

82. 章節 82

83. 章節 83

84. 章節 84

85. 章節 85

86. 章節 86

87. 章節 87

88. 章節 88

89. 章節 89

90. 章節 90

91. 章節 91

92. 章節 92

93. 章節 93

94. 章節 94

95. 章節 95

96. 章節 96

97. 章節 97

98. 章節 98

99. 章節 99

100. 章節 100

101. 章節 101

102. 章節 102

103. 章節 103

104. 章節 104

105. 章節 105

106. 章節 106

107. 章節 107

108. 章節 108

109. 章節 109

110. 章節 110

111. 章節 111


縮小

放大