章節 60
「蘭玉,對不起……」李聿青說。
天黑了,李聿青吩咐了聞今去請大夫,就拉著蘭玉走出了主院,沒有再理會主院裡亮起的燈火。
正當隆冬,夜風是涼的,徐徐地刮得矗立的青松搖曳作響。
蘭玉垂眼看著握著自己手背的手,恍惚著抬起頭,看向李聿青,說:「對不起……李聿青,你不該說對不起,我不會原諒你,一輩子都不會。」
李聿青沉默須臾,道:「我知道。」
「我知道你恨我,我確實混帳,你恨我是理所應當……」
他苦笑一聲,「所以今日一切都是我自作自受,我認。」
李聿青一輩子都沒有在人前服過軟,低過頭,他看著蘭玉,說:「但是,蘭玉,你能不能——」他乞求蘭玉,低聲說,「能不能再看看我?」
話說出口,如嵌在心口...
登入並繼續閱讀

章節
1. 章節 1
2. 章節 2
3. 章節 3
4. 章節 4
5. 章節 5
6. 章節 6

7. 章節 7

8. 章節 8

9. 章節 9

10. 章節 10

11. 章節 11

12. 章節 12

13. 章節 13

14. 章節 14

15. 章節 15

16. 章節 16

17. 章節 17

18. 章節 18

19. 章節 19

20. 章節 20

21. 章節 21

22. 章節 22

23. 章節 23

24. 章節 24

25. 章節 25

26. 章節 26

27. 章節 27

28. 章節 28

29. 章節 29

30. 章節 30

31. 章節 31

32. 章節 32

33. 章節 33

34. 章節 34

35. 章節 35

36. 章節 36

37. 章節 37

38. 章節 38

39. 章節 39

40. 章節 40

41. 章節 41

42. 章節 42

43. 章節 43

44. 章節 44

45. 章節 45

46. 章節 46

47. 章節 47

48. 章節 48

49. 章節 49

50. 章節 50

51. 章節 51

52. 章節 52

53. 章節 53

54. 章節 54

55. 章節 55

56. 章節 56

57. 章節 57

58. 章節 58

59. 章節 59

60. 章節 60

61. 章節 61

62. 章節 62

63. 章節 63

64. 章節 64

65. 章節 65

66. 章節 66

67. 章節 67

68. 章節 68

69. 章節 69

70. 章節 70

71. 章節 71

72. 章節 72

73. 章節 73

74. 章節 74

75. 章節 75

76. 章節 76

77. 章節 77

78. 章節 78


縮小

放大