⋆ Hoofdstuk 179

Ik schreeuwde voordat ik zelfs begreep waarom.

Het voelde alsof ik aan het verdrinken was. Ik spartelde in de verstikkende duisternis alsof mijn armen en benen niet van mij waren, alsof een onzichtbaar gewicht zich aan mij had vastgeketend en mij verder de diepte in trok. Water sloot zich keer op ke...

Log in en ga verder met lezen