⋆ Hoofdstuk 33

Ik was niet te laat.

Nee, niet ik. Sterker nog, ik was er zelfs eerder dan Georgia en Ralph, wat praktisch een wonder was. Ik had vannacht niet geslapen—niet eens een beetje. Na dat hele gedoe met Cillian was mijn brein zoemend als een wesp in een potje, en elke keer dat ik mijn ogen sloot, zag ik...

Log in en ga verder met lezen