Hoofdstuk 13 Racen met hoge inzetten

Ik mengde me in de menigte, mijn scherpe ogen namen het verraderlijke parcours met zijn steile hellingen en haarspeldbochten nauwkeurig in zich op. Dit nieuw aangelegde rallycircuit in de heuvels was de speelplaats geworden voor de rijke kinderen van de stad om hun moed en voertuigen te tonen.

De enorme zwarte Jeep Wrangler Rubicon scheurde door het modderige parcours, zijn oversized banden grepen het terrein met deskundige precisie terwijl hij een steile helling op reed. Het voertuig bereikte de top van de heuvel en landde met een gecontroleerde stuiter voordat het versneld een haarspeldbocht nam, waarbij modder in alle richtingen werd gespoten.

"Meneer Astor! Meneer Astor! Meneer Astor!" De menigte barstte los toen de Jeep over de finishlijn ging, een volle twintig seconden voor het volgende voertuig.

Ik stond aan de rand van de menigte, armen over elkaar, en bestudeerde het parcours met analytische precisie.

"Niet slecht," mompelde ik tegen mezelf, terwijl mijn ogen de beweging van de ophanging van de winnende Jeep volgden. "Degelijke aanpassingen. Fox racing schokken, versterkte assen, aangepaste uitlaat." Mijn beoordeling was automatisch, een gewoonte uit vorige levens waarin voertuigspecificaties het verschil konden betekenen tussen een succesvolle ontsnapping en een kogel door het hoofd.

De bestuurdersdeur van de modderbespatte Jeep zwaaide open en een lange jongen van begin twintig sprong eruit. Hij droeg dure off-road kleding die eruitzag alsof het nog nooit eerder modder had gezien, en zijn uitdrukking droeg het onmiskenbare zelfvertrouwen van iemand die nog nooit het woord "nee" had gehoord.

"Chase! Je was geweldig!" Een vrouwelijke stem sneed door het gejuich. Een verbluffende blondine duwde zich door de menigte, haar designer kleding absurd onpraktisch voor het modderige terrein. Ze droeg strakke jeans en een crop top die haar getrainde buik toonde, duidelijk meer gekleed voor aandacht dan voor een off-road evenement.

Drie andere jonge mannen klommen uit hun eigen modderbedekte voertuigen, elk zag eruit alsof het meer kostte dan het hele huis van de familie Morgan. Ze naderden Chase, sloegen hem op de rug en boden aarzelende felicitaties.

"Nog een race, nog een overwinning," kondigde Chase aan, terwijl hij een hand door zijn perfect gestylede haar haalde. "Ik zei toch dat de ophangingsupgrades het verschil zouden maken. Kostte me een fortuin, maar elke cent waard." Hij pauzeerde dramatisch. "Maar laten we eerlijk zijn, het is niet alleen de auto—het is de bestuurder."

De andere rijke jongens knikten instemmend.

"Oké, betaal maar," zei Chase, terwijl hij zijn hand uitstak. "Vijf duizend euro elk, zoals afgesproken. Je kunt me nu Venmo-en."

Ik keek toe terwijl ze hun telefoons tevoorschijn haalden en zonder aarzeling het geld overmaakten.

"Dit begint saai te worden, Chase," klaagde een van hen, terwijl hij zijn telefoon opborg. "Jij wint elke keer. Deze hindernisbanen zijn te makkelijk voor jou."

Chase's glimlach werd breder. "Weet je wat—ik maak het interessant. Volgende race geef ik iedereen een twintig seconden voorsprong. Als ze me verslaan, betaal ik ze honderd duizend euro. Iedereen. Nu meteen."

De menigte raakte opgewonden, maar niemand stapte naar voren. Ik hoorde gefluister over hoe iemand het gisteren had geprobeerd en bijna zijn truck had omgegooid in een diepe kuil, waarbij hij ternauwernood ernstige verwondingen had vermeden.

Een nieuwe stem sneed door het gemompel. "Kom op! Is er iemand dapper genoeg om de grote Chase Astor uit te dagen?"

Ik herkende Sterling Huxley, de zoon van de burgemeester, die zich gedroeg als de onofficiële hype man. Hij hoopte waarschijnlijk deze rijke New Yorkse kinderen te imponeren en zijn sociale connecties uit te breiden buiten de beperkte mogelijkheden van Cloud City.

"Geen gegadigden? Niemand die snel honderdduizend wil verdienen?" ging Sterling verder, terwijl hij de menigte afspeurde.

"Ik doe het."

Mijn stem droeg over de plotseling stille menigte. Tientallen hoofden draaiden zich naar mij toe, met gezichten die varieerden van verbazing tot amusement.

Sterling's gezicht vertrok van verwarring. "Jij?" Hij bekeek me van top tot teen. "Luister, schat, dit gaat niet om aandacht krijgen van rijke jongens. Deze voertuigen zijn gevaarlijk—"

"Is er een geslachtsbeperking in de regels?" vroeg ik koel. "Of ben je gewoon bang dat hij van een meisje verliest en er belachelijk uitziet?"

Sterling's mond ging open en dicht als een vis op het droge.

Ik stapte naar voren. De middagzon voelde warm op mijn huid, een welkome afwisseling van de koude woede die ik had achtergelaten bij het huis van de familie Morgan. Linda's eindeloze schreeuwpartijen hadden me weggejaagd, en ik had geld nodig voor mijn plannen in New York. Dit leek de perfecte kans.

Chase Astor kwam naar me toe, me bekijkend met onverholen minachting. "Weet je hoe je moet rijden? Kun je überhaupt bij de pedalen?" zei hij spottend. "Ik ben niet verantwoordelijk als je jezelf doodrijdt."

Ik ontmoette zijn blik zonder te knipperen. "Bewaar die zin voor jezelf. Als jij sterft, ben ik ook niet verantwoordelijk."

Een golf van "ooohs" verspreidde zich door de menigte.

Chase's glimlach werd strakker. "Waar is je voertuig?"

Ik draaide me om en liep naar het parkeerterrein waar mijn Uber me had afgezet. De chauffeur leunde tegen de gehavende Ford Explorer en keek naar de races. Ik liep rechtstreeks naar hem toe.

"Ik wil je SUV huren voor de race," zei ik, terwijl ik mijn telefoon tevoorschijn haalde. "Twee duizend dollar. Ik maak het nu over."

De man keek me aan alsof ik gek was. "Je maakt een grap, toch?"

Ik liet hem mijn telefoonscherm zien met het geld klaar om over te maken. "Geen grap. Twee duizend voor één race."

Zijn uitdrukking veranderde van ongeloof naar voorzichtige interesse. "Luister, kind, ik weet niet wat je probeert te bewijzen, maar die Jeep daar kost bijna honderdduizend met al zijn modificaties. Mijn oude Explorer maakt geen schijn van kans."

"Off-road racen gaat om rijvaardigheid en terreinbeoordeling, niet alleen om wie het duurste voertuig heeft," antwoordde ik, mijn vinger zwevend boven de overmaakknop. "Deal?"

Het geld wisselde van eigenaar en minuten later reed ik met de versleten Explorer naar de startlijn. Het voertuig had meerdere deuken, roestplekken en een vering die twee decennia geleden betere dagen had gekend.

Lachen barstte los uit de menigte toen ik naast Chase's glanzende Jeep stopte.

"Wat de fuck!" riep Chase uit, oprechte woede flitsend over zijn gezicht. "Dit is een belediging voor de competitie!"

"Je zei dat iedereen je kon uitdagen," antwoordde ik kalm. "Je specificeerde geen voertuigvereisten."

"Dat stuk schroot haalt de eerste heuvel niet eens!" sputterde Chase, wijzend naar mijn huurauto.

Ik draaide het raam omlaag en leunde naar buiten. "Racen we voertuigen of testen we moed en vaardigheid?"

Chase's gezicht werd rood. "Dit is belachelijk."

"Wat is er mis? Bang dat je verliest van een meisje in een oud barrel?" Ik trok een wenkbrauw op. "Ik maak je hetzelfde aanbod—als ik verlies, betaal ik je honderdduizend."